درخواست قصاص چشم برای میوه فروش خشمگین - وبلاگ پارسی

به گزارش وبلاگ پارسی، مردی که متهم است در یک درگیری با واردکردن ضربه ای با میخ مرد دیگری را کور نموده است، در دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه رفت.

به گزارش شرق، در جلسه رسیدگی به این پرونده ابتدا کیفرخواست علیه متهم خوانده شد. براساس کیفرخواست صادره دو سال قبل در بیمارستانی دولتی در تهران شکایتی به مأموران پلیس داده شد که در آن مردی جوان مدعی شده بود از سوی یک میوه فروش مورد حمله نهاده شده است. این مرد چند روز بعد از شکایت اولیه و خروج از شرایط بحرانی به مأموران مراجعه کرد و درباره آنچه رخ داده بود، گفت: مدتی بود من در محله ای در سعادت آباد میوه می فروختم. روی چرخ دستی این کار را می کردم. صبح خیلی زود به بازار تره بار می رفتم و میوه می آوردم و می فروختم. از این راه خرج زن و بچه ام را درمی آوردم. وقتی من برای شروع دست فروشی رفتم، یک میوه فروش دیگر هم در آنجا بود. وقتی دید تعدادی از مشتریان به سراغ من آمدند، عصبانی شد و از من خواست که از آنجا بروم. من قبول نکردم. گفتم تو کار خودت را بکن و من هم کار خودم را می کنم؛ اما توجهی نکرد.

او مدام دنبال این بود که من را اذیت کند. می گفت حاضر نیست قبول کند کسی دیگر در آن منطقه میوه بفروشد. هرچه گفت برو، من قبول نکردم و نرفتم، تا اینکه روز حادثه چوبی برداشت و به سمت من حمله کرد. گفت اگر نروی می زنم. گفتم نمی توانی بزنی، به تو ربطی ندارد من کجا کار می کنم. خیابان یک مکان عمومی است و تو حق نداری به من بگویی کجا بروم. میخی روی چوب بود. همان را به چشم من کوبید. من بیهوش شدم و دیگر متوجه چیزی نشدم. وقتی به هوش آمدم در بیمارستان بودم. مرد جوان گفت: در بیمارستان پزشکان کوشش زیادی کردند که چشم من را درمان نمایند؛ اما همه اجزای چشمم آسیب دیده و از بین رفته بود. به همین خاطر دیگر نمی توان کاری کرد. من شکایت دارم و خواهان مجازات مرد میوه فروش هستم.

با توجه به این شکایت بود که مرد جوان بازداشت شد. او قبول کرد با مرد درگیر شده؛ اما مدعی شد قصدی برای کور کردن او نداشت. این در حالی بود که چشم مرد جوان به طور کلی تخلیه شده بود و امکان بهبود آن وجود نداشت. دادسرا از پزشکی قانونی خواست تا در این باره اظهار نظر کند. پزشکی قانونی نیز در گزارشی کوری مطلق یک چشم مرد جوان را تأیید و اظهار داشت با توجه به اینکه کره چشم به طور کامل تخلیه شده، امکان بهبود به هیچ وجه وجود ندارد.

با صدور کیفرخواست پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران رفت. در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه 7 دادگاه کیفری استان تهران برگزار گردید، ابتدا کیفرخواست علیه متهم خوانده شد و سپس شاکی در صندلی نهاده شد. او گفت: من درخواست قصاص دارم. از وقتی این رخ داده است شرایط من بسیار سخت شده و دیگر نمی توانم کار کنم. زندگی ام نابود شده و همسر و فرزندانم در شرایط سختی به سر می برند. من هیچ کار خلافی در آنجا نمی کردم. من هم مانند متهم داشتم کار می کردم؛ اما او با میخ و چوب به من حمله و من را کور کرد. او باید تقاص این کارش را پس بدهد.

وقتی نوبت به متهم رسید، او اتهام ضرب و جرح را قبول کرد؛ اما گفت قصدی برای کورکردن مرد شاکی نداشت. متهم شرح داد: سال ها بود که من در منطقه ای در سعادت آباد کار می کردم و میوه می فروختم. همه دارایی من چرخ دستی ای بود که داشتم. روی آن میوه می فروختم و زندگی ام را اداره می کردم. من مدت ها کوشش کردم تا مشتری به دست بیاورم؛ اما مرد شاکی آمد و به راحتی داشت مشتری ها را از من می گرفت. به او گفتم برو جای دیگر کار کن. حتی گفتم چند خیابان پایین تر هم می توانی کار کنی؛ اما توجهی نکرد. او هر بار می خواست درگیری راه بیندازد و من را وادار کند از آن منطقه بیرون بروم و آنجا را مال خودش بکند؛ اما من قبول نمی کردم. روز حادثه هم او درگیری را شروع کرد. من هم از خودم دفاع کردم؛ اما با چوب به چشم شاکی نزدم.

متهم گفت: این مرد آمده بود نان من را آجر کند. بارها گفتم جای دیگری هم می توانی کار کنی؛ اما توجه نکرد. دقیقا همان میوه هایی را می آورد که من می فروختم و همان جایی می ایستاد که جای من بود. بعد هم با فحاشی سعی می کرد من را دور کند و مشتریانم را بگیرد. اگر او درگیری را شروع نمی کرد، من هم درگیر نمی شدم. من او را کور نکردم. ممکن است کسی دیگر در آن شلوغی ضربه ای به او زده باشد.

در این هنگام مرد شاکی که عصبانی شده بود، گفت: من به هیچ وجه حاضر به گذشت نیستم. زندگی ام به دست این مرد خراب شده و تنها چیزی که من را آرام می نماید، قصاص است. حالا که مدعی است من دروغ می گویم و حاضر نیست عذرخواهی کند، هیچ راهی به جز قصاص نمی ماند و من درخواست قصاص دارم؛ ضمن اینکه همه خسارتی را که به من وارد شده، هم می خواهم. بعد از گفته های متهم و شاکی وکیل مدافع متهم در صندلی نهاده شد. او گفت: موکل من درگیری را قبول دارد؛ اما با توجه به شلوغی که در محل وجود داشته، نمی توان گفت ضارب هم او بوده است. ضمن اینکه موکل من هم یک فرد ضعیف به لحاظ طبقه مالی در جامعه است. او کوشش می کرد خرجی زن و بچه اش را بدهد. ما درخواست مصالحه داریم. بعد از اخذ آخرین دفاع از متهم و سرانجام گفته های وکیل او هیئت قضات برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند.