قدیمی ترین نقشه سه بعدی کشف شده در غاری پیشاتاریخی در فرانسه: گامی شگفت انگیز در شناخت انسان های اولیه - وبلاگ پارسی

به گزارش وبلاگ پارسی، در جنوب پاریس و در فضای محدود و تاریک یک غار کوچک، دانشمندان به کشفی بی نظیر دست یافتند: یک نقشه سه بعدی که به 20,000 سال پیش بازمی شود. این نقشه که در کف سنگی غار حکاکی شده است، به نظر می رسد مدل مینیاتوری از دره اطراف باشد و به وسیله انسان های شکارچی-گردآورنده پیشاتاریخی ساخته شده است. پژوهشگران معتقدند که ساکنان اولیه این غار، با تراشیدن و صیقل دادن سنگ های کف، نه تنها نقشه ای از محیط اطراف خود خلق نموده اند، بلکه به نوعی سیستم جریان آب طبیعی را شبیه سازی نموده اند.

وقتی آب باران به وسیله کانال ها، حوضچه ها و فرورفتگی های این حکاکی ها عبور می کرد، نقشه ای زنده از رودخانه ها، دلتاه ها، برکه ها و تپه ها روی کف غار به نمایش درمی آمد. اگرچه این نقشه دقیقاً مطابق با جغرافیای واقعی نیست و مثلاً طرفین دره وارونه حک شده اند تا با شیب طبیعی غار هماهنگ باشد، اما پژوهشگران این حکاکی ها را یک کارتوگرافی (نقشه نگاری) پیشرفته توصیف می نمایند.

غار سِگونیول 3: گنجینه ای از تاریخ بشر

غار سِگونیول 3 (Ségognole 3) بخشی از مجموعه ای از ساختارهای ماسه سنگی معروف در فرانسه است که شامل بیش از 2,000 حکاکی از دوران سنگی می گردد. اما این غار خاص به دوره پایانی عصر سنگ (پارینه سنگی بالایی یا Upper Paleolithic) تعلق دارد، یعنی زمانی که انسان ها نخستین سکونتگاه های پایدار خود را ایجاد کردند.

در میان حکاکی های این غار، تصاویری از دو اسب به چشم می خورد که بر دیوار شیب دار غار حک شده اند. در کنار این تصاویر، یک مثلث تراشیده شده وجود دارد که شکلی شبیه به لگن، ران و کمر انسان دارد. جالب تر اینکه کانالی که از مرکز این مثلث عبور می نماید، مانند دستگاه تناسلی زنانه طراحی شده است. این ترکیب از هنر و طبیعت نشان دهنده تخیل و دیدگاه خلاقانه انسان های آن موقع است.

طراحی یک سیستم پیچیده جریان آب

پژوهشگران با آنالیز الگوهای جریان آب در داخل غار به این نتیجه رسیدند که انسان های اولیه با تغییر و دستکاری کف غار، مسیر آب را به طور دقیق کنترل می کردند. باران به وسیله شکاف های سنگ ها وارد غار می شد و به فرورفتگی هایی راهنمایی می شد که به نظر می رسد به وسیله انسان ها توسعه یافته یا عمیق تر شده اند.

بزرگ ترین این حوضچه ها که در ارتفاع بالاتر قرار گرفته است، مانند یک برج آب عمل می کرد و باران را به نقاط دیگر راهنمایی می کرد. در پایین دست، آب به دو شاخه تقسیم می شد: یکی از میان مثلث و دیگری از کانال های نقشه عبور می کرد. تپه های کوچک و گرد که در نقشه تراشیده شده اند، با شیارهای عمیق محصور شده اند و شباهت زیادی به تپه های واقعی دارند.

یک نقشه واقعی از جغرافیای محیط

پژوهشگران باور دارند که حکاکی های روی کف غار، تصویری از دره اطراف غار را بازنمایی می نماید. بخش های مسطح غار به فلات های اطراف شبیه هستند. کانال های میانی، جریان رودخانه اِکُل (École River) و شاخه های فرعی آن را نشان می دهند. بعضی از حوضچه ها احتمالاً برکه ها را نمایش می دهند و شیارهای افقی در بعضی منطقه ها می توانند نماد دره ها یا آبراهه های طبیعی باشند. حتی تپه های کوچک حکاکی شده نیز با تپه های واقعی منطقه تطابق نسبی دارند.

نقشه ای برای شکار، آموزش یا مراسم؟

هرچند تفسیر دقیق این حکاکی ها همچنان به تحقیقات بیشتری احتیاج دارد، اما پژوهشگران چندین کاربرد احتمالی برای این نقشه متصورند:

• برنامه ریزی شکار: نقشه می توانسته به انسان های اولیه در طراحی مسیرهای شکار یاری کند.
• آموزش: احتمالاً این نقشه به نسل های جوان تر برای شناخت محیط و منابع طبیعی منطقه آموزش داده می شده است.
• روایت داستان ها: نقشه ممکن است برای بازگو کردن داستان های مرتبط با زمین، آب و طبیعت مورد استفاده قرار گرفته باشد.
• مراسم مذهبی: آب، در بسیاری از فرهنگ های باستانی، نماد زندگی و تقدس بوده است و این نقشه می توانسته برای انجام مراسم مرتبط با آب طراحی شده باشد.

قدرت تفکر انتزاعی انسان های اولیه

این نقشه نه تنها نشان دهنده آگاهی بالای انسان های اولیه از محیط اطرافشان است، بلکه از توانایی تفکر انتزاعی و خلق مدل های نمادین خبر می دهد. این کشف ثابت می نماید که حتی در 20,000 سال پیش، انسان ها می توانستند اطلاعات پیچیده را به صورت بصری و قابل درک نمایش دهند.

اهمیت این کشف

این نقشه سه بعدی به ما یاری می نماید تا دیدگاه جدیدی نسبت به زندگی و خلاقیت انسان های پیشاتاریخی داشته باشیم. کشفی که نشان می دهد انسان ها از همان ابتدا در پی ثبت و درک محیط اطراف خود بوده اند، نه فقط برای بقا، بلکه برای تعامل و درک بهتر دنیا.